Terugblikken en vooruitzien

Wisent Wintertrail 31 december

Op de drempel van 2016 vind ik nog net even tijd om terug te blikken op het sportjaar 2016 en een inkijkje te geven in mijn plannen voor het komende jaar.
Het was het jaar van mijn eerste marathon, mijn eerste 1/8 triathlon, mijn langste trailafstand (20 km). Maar ook van mijn hardloopdip en een periode waarin ik me verre van fit voelde.

Lommeltrail - 19 november

Na de Landgoed Twente duo-marathon van 15 oktober liep ik in november nog twee trails (de
Lommeltrail 15 km en een 10 km loop over de Kalmthoutse Heide, alletwee net over de grens in België). Beiden deden me weer beseffen hoe fijn het is om in de natuur hard te lopen.
Ook ging ik op weg naar de start van de Alphense Bergentrail, waar ik mijn trailafstand zou uitbreiden naar 25 km. Maar ik zou daar nooit starten omdat ik me verre van fit voelde en bij wijze van uitzondering, écht, maar dan ook écht geen zin had. Het voelde als een overwinning dat ik vrede kon hebben met deze beslissing, zeker nadat ik als alternatief zelf een klein stukje ging trailen in het Mastbos.

Bruggenloop Rotterdam 11 december

December begon met de inmiddels traditionele Bruggenloop Rotterdam, een week later gevolgd door Serious Swim 010, waar ik voor Serious Request 1 km (40 baantjes) zwom.
De Bruggenloop was gezellig, en ik liep ook nog eens een acceptabele tijd. Maar ik merkte ook dat ik de drukte van dergelijke grote evenementen toch steeds minder kan hebben en dat ik, het mag inmiddels duidelijk zijn, vaker verlang naar de trails.

5 Kerstelfjes in De Kaapse Bossen

Gelukkig was daar op 21 december dan ook een virtuele run in de bossen bij Doorn. Met vier andere te gekke meiden hadden we het grootste plezier bij onze 12 km in kerstoutfit.
Het was zo'n dag met een gouden randje dat mijn voornemen alleen maar versterkte. Het voornemen om het komende jaar nóg vaker de natuur op te zoeken voor mijn loopjes. Georganiseerd of op eigen houtje.

Dat brengt mij bij mijn plannen voor 2017. Voorop staat op dit moment de Marathon van Rotterdam op 9 april. Vandaag startte mijn Sportrusten trainingsschema dat mij in 100 dagen klaar moet stomen voor mijn tweede marathon. Ik heb er zin in en merk dat ik er fitter aan begin dan de vorige keer. Dag 1 heb ik opgevuld met, hoe kan het ook anders, een trailrun (de Wisent Wintertrail). Ook in de resterende 99 dagen zitten nog twee trails opgenomen (de Meerdaalwoudtrail op 29 januari  en de Ooievaarstrail op 19 maart).

Daarna hoop ik snel genoeg fit te zijn om op 7 mei 22 km te gaan trailen bij de Koning van Spanje trail in Limburg. Wat hopelijk de opmaat gaat zijn voor de 25 km bij de Veluwezoomtrail in juni. Uiteindelijk is dan het plan om in het najaar richting de 30 km te gaan. En nog meer uiteindelijk... dat houd ik nog even voor mezelf. Genoeg om naar toe te werken voor nu, lijkt me.

Het oorspronkelijke idee van nog een triathlon heb ik voorlopig laten varen. Laat mij maar lekker lopen in 2017! Op naar vooral veel fijne kilometers!

Landgoed Twente Marathon - 15 oktober 2015

Al jaren wilde ik deze loop doen: de Landgoed Twente Marathon. Niet in mijn eentje, maar samen met mijn wederhelft. Deze loop kent namelijk de mogelijkheid om de hele afstand met zijn tweeën af te leggen, waarbij je om de beurt fietst en loopt. Wanneer en hoe vaak je wisselt, bepaal je volledig zelf. Daarbij loop je in een schitterende omgeving en alsof dat nog niet genoeg is, zijn er onderweg allemaal stopplaatsen met proeverijen.

Dit jaar was het eindelijk zover. Het was enorme mazzel dat het gelukt was, want de inschrijving voor duo's zat binnen een kwartier vol. De belangstelling is natuurlijk niet voor niets zo groot, dus ik keek er al 8 maanden naar uit (inderdaad: vanaf het moment van inschrijving).
Een dag van tevoren gingen wij op weg naar het Twentse land. Met veel oponthoud (van de ene file in de andere) kwamen we aan in Delden, bij een prachtige B&B op een half uur van De Lutte, waar de start en finish zouden zijn.

De dag zelf was het fris. Geen zon te bekennen bovendien en ook nog eens kans op regen. Dat maakte het lastig te bepalen welke kleding het meest geschikt was. Voor het lopen was het niet zo moeilijk, maar wat moest je in godsnaam over je loopkleding aantrekken als het jouw beurt was om een stuk te fietsen? Omdat wij een mountainbike bij ons hadden, konden wij niet heel veel in fietstassen proppen (zoals sommige anderen deden), maar moest alles in 1 rugzak passen, die we om beurten droegen tijdens onze fietsgedeeltes.

Nadat het besluit was gevallen (jackje en INKnBURN pants voor op de fiets), keken we naar de start van de eerste groep, begeleid door de band Musk (wie kent ze niet?) die het Landgoed Twente lied ten gehore bracht. Daarna was het een half uur wachten voordat wij op pad mochten.
Omdat mijn echtgenoot het eerste stuk zou lopen, begon ik dus op de fiets. En direct ontdekte ik dat mijn kledingkeuze niet de juiste was. Koud!! Mijn jasje was te dun en omdat ik meefietste met mijn eega, was mijn tempo te laag om mij warm te kunnen fietsen.
Dus kwam ik na 5,4 km nog net niet verkleumd aan bij de eerste stop, waar gelukkig een pompoensoep op het menu stond. Het kleine bekertje was niet warm genoeg om mij op temperatuur te brengen, maar lekker was het wel.

Gelukkig mocht ik nu gaan lopen. Lange broek en jackje uit en gaan! Even inkomen, maar het was gemakkelijker dan de overgang bij de triathlon, dus het ging al snel best lekker.
Na een kilometer liep ik achter een grote groep met dezelfde gele shirtjes. Omdat het tempo wel lekker was, bleef ik daar even achter hangen. Ineens draaide de achterste loopster zich om, zag mijn outfit en riep: "Hé, dat pakje ken ik! Jij hebt op facebook gereageerd bij Jeroen Tibbe (sportfotograaf, aanwezig bij deze marathon, red.)!" Altijd grappig als mensen je herkennen aan de kleding die je draagt.

De volgende post moest er geplast worden. En niet alleen door mij. De rij was lang, de toiletten verre van talrijk (2 stuks), maar niemand had haast. De hapjes sloeg ik over (wit stokbrood met een salade, dus geen geschikt loopvoer voor mij). Omdat manlief en ik de wissels zouden laten samenvallen met de posten, werd er weer geruild van vervoersmiddel - hij de benenwagen, ik de fiets. Ik was volop aan het genieten, het landschap was echt adembenemend mooi.
De sfeer was tegelijkertijd super relaxed. Iedereen deed duidelijk mee voor de lol (er was ook geen tijdregistratie) en nergens waren mensen aan het haasten.

Het was zo grappig om te merken dat ik absoluut niet aan de tijd dacht. Tien minuten in de rij voor een dixi? Geen enkel probleem, anders dan dat de afkoeling toesloeg. Maar omdat ik daarna zelf aan de beurt was om te gaan lopen, was ook dat probleem snel de wereld uit.
Niet op alle plekken kon ik de hapjes proberen. Boterkoek was ook geen optie voor mij en de wijn sloeg ik ook over. Maar er bleef nog genoeg lekkers over.

Op een heel ontspannen manier bereikten wij na ruim 5 uur de finish. Wat een geweldige manier om een marathon afstand af te leggen!