Tot nu toe heb ik in mijn hardloopcarrière steeds een schema gevolgd dat mij voorbereidde op een bepaald evenement. Er zat dus structuur in mijn trainingen en het enige dat ik qua sporten deed, was drie (soms twee en een hele enkele keer nul) keer per week mijn rondje hardlopen. Dat vond ik ook fijn, zo'n duidelijk rooster geeft houvast.
De laatste maanden is daar echter wat verandering in gekomen. Hoe het is begonnen, geen idee. Maar ineens liet ik 'het schema' los en raakte ik aan het freewheelen.
Misschien waren het De Stoere Vrouwen wel waardoor ik ineens ontdekte dat er nog andere leuke dingen waren die je als variant op het recht-toe-recht-aan hardlopen kunt doen.
Het startte met yoga. Al een paar maanden sta/zit/lig ik mij iedere woensdagavond met veel plezier op een matje in bochten te wringen terwijl ik mijn spieren hoor protesteren. Zij zijn door het lopen behoorlijk stijf geworden en yoga vormt dan een enorm fijne tegenhanger. En die zalige ontspanning aan het einde van de les kan ik ook iedereen aanraden. Ik ben zelfs zo enthousiast dat ik er thuis af en toe ook een yogasessie tegenaan gooi.
Een paar maanden later was daar dan de Estafetteloop Den-Helder - Maastricht. Er is geen schema (althans, ik heb het niet gevonden en eigenlijk ook niet eens gezocht) dat je voorbereidt op hardlopen in het holst van de nacht in een volledig onbekende omgeving met een volledig onbekend team. Maar leuk dat het was!
Het leek de deur te openen naar nog meer dingen die ik alleen maar selecteerde op het criterium 'leuk'. Hoewel mijn wedstrijdschema al aardig vol zat, schreef ik mij ineens spontaan in voor de Nesseloop. Gewoon, omdat ik daar een foldertje van had zien liggen in een hardloopwinkel en omdat het me wel 'leuk' leek om een rondje om de Zevenhuizerplas te lopen. Twee rondjes, want in eerste instantie had ik mij ingeschreven voor de 14 km.
Maar een week van tevoren vroeg ik mij af waarom ik zo nodig 14 km moest lopen. Vroeger zou ik er niet aan gedacht hebben om te switchen naar een andere (kortere!) afstand, maar omdat ik twee rondjes bij nader inzien toch niet zo 'leuk' vond, heb ik mij laten overschrijven naar de 7 km. En die 7 km heb ik ook weer met plezier gelopen.
En of dat allemaal nog niet genoeg is, ging het zomaar onverwacht kriebelen bij een aankondiging van een 1/8 triatlon in Rotterdam, in augustus. Op Facebook vroeg ik hoe ik voor zoiets zou kunnen trainen en vervolgens werd ik gewezen op de Vrouwentriatlon in Beesd. Een laagdrempelige, 1/16 triatlon, ideaal voor beginners zoals ik. Toen ik zag dat ik daarvoor 'slechts' 250 m moest zwemmen, 10 km fietsen en 2,5 km hardlopen, was het besluit snel genomen.
Dus schreef ik mij in, kocht een tweedehands racefietsje, en lig ik sinds 3 weken elke dinsdagochtend in het zwembad. Gewoon, omdat het me zo 'leuk' lijkt.
Een andere, redelijk spontane actie was het meedoen aan de Midzomernachtloop. Al was het alleen al omdat die op een zaterdagavond in Deventer plaatsvond, aan de andere kant van het land dus voor mij. Ook deze loop was weer geslaagd. In twee groepen (5 en 10 km) liepen we door Deventer, behangen met glow sticks. Om te eindigen op een terras. Als dat niet aan het criterium voldoet...
Dan is er nog komend weekend. Ik loop zondag mijn eerste trail (14 km), ook al iets om naar uit te kijken. Omdat het me heerlijk lijkt om helemaal niet met je eindtijd bezig te zijn, maar gewoon lekker te lopen en te genieten van de natuur. Het loopt heel anders dan op de weg en daarmee is het een fijne afwisseling. Als ik na afloop nog steeds zo enthousiast ben, staat er volgend jaar waarschijnlijk wel weer één op het programma.
'Leuk' wordt volgens mij ook de Tour de France Run, op 5 juli in Rotterdam. Met de Rotterdam Running Crew loop ik dan 6 km over het parcours waar later die dag de renners van de Tour de France overheen denderen. Ook hier is eindtijd niet belangrijk, maar telt de ervaring.
Goed, met al die extra evenementen was het wel genoeg. Mijn agenda zat wel vol. Ik riep dan ook afgelopen weekend dat ik het wel heel fijn vond dat ik tussen 5 juli en 16 augustus niets meer had staan.
Bovendien wordt het toch weer tijd voor een heus schema. Ik ga begin juli starten met een Sportrusten schema, ter voorbereiding op de 20 kilometer van Parijs, 11 oktober. Dat betekent dat ik vanaf dat moment een redelijk strak regime heb, van 4 keer lopen per week. En dat allemaal ook nog eens op een vooraf bepaalde hartslag. Geen tijd dus meer voor spontane invallen.
Maar... nog geen dag na mijn verzuchting kwam ik erachter dat ik een korte trail, die ik had willen lopen als ik niet dat weekend had moeten werken, tóch kon doen omdat mijn rooster was veranderd. En ach, die 7 kilometer, wat maakt dat nu uit? Het is toch gewoon 'leuk'? En laat ik nu in die week volgens het nieuwe schema ook nog eens een 7 kilometer moeten lopen! Dat kon ik toch niet aan me voorbij laten gaan?
Dus ja: nog geen half uur later was mijn inschrijving een feit. Gewoon, voor de lol.
