Feestdagen geen excuus

Een loper heeft nooit vrijaf. Dat klinkt dramatischer dan het is, want een loper wil ook niet altijd vrijaf. Of in elk geval wil deze loper niet altijd vrijaf. Dus ook niet tijdens de kerstdagen.
Eerlijk gezegd, vind ik het zelfs heerlijk om je even in de buitenlucht flink in te spannen voordat je een lange middag en avond binnen op-je-gat-zitten-en-eten tegemoet gaat. Het voorkomt wat mij betreft dat je aan het eind van zo'n dag moet constateren dat je toch vooral veel calorieën tot je hebt genomen, zonder dat daar een verbruik van diezelfde calorieën tegenover staat. En dat je dus met een 'plofgevoel' je bed induikt, waarna je eigenlijk 's nachts vooral bezig bent al dat eten alsnog te verteren.
Omdat ik verwacht dat hardlopen op de dag na het eten van een 3-gangen maaltijd, compleet met wijn, minder gemakkelijk zal gaan dan na een gebalanceerd en vreselijk verantwoord diner op Kerstavond, stond mijn loop gepland voor vandaag, eerste Kerstdag. En stond ik dus vanmorgen in mijn loopoutfit sushi te maken voor de avond, waarna ik mij fris en fruitig de polder in begaf.
Nee, het ging niet gemakkelijk. Ik had last van 'zware benen', een moeizame ademhaling en ook nog een groot stuk wind tegen. Even overwoog ik om te stoppen na vijf kilometer. Maar vijf werd al snel zes, zes werd zesenhalf, en uiteindelijk eindigde ik zoals gepland na zeven kilometer. Helemaal tevreden met mezelf.
Laat nu het feestmaal maar komen!

Fijne Kerst!


Afstand: 7 km
Tijd: 42:32

Kerstgedachte

Hoe leuk is het om met je hobby geld in te kunnen zamelen voor een goed doel?
Afgelopen week stond de jaarlijkse Serious Request van 3FM in het teken van moeders in oorlogsgebieden. Het Zilveren Kruis organiseerde in het kader daarvan door Nederland een estafetteloop, waarbij in zes verschillende steden om beurten 'Meters voor Mama's' konden worden gemaakt. Ik heb er niet lang over nagedacht en mij snel opgegeven voor de meters in Rotterdam. Ik zou vijf kilometer gaan lopen voor de mama's. Het werven van sponsors verliep goed, en toen ik gisterenmiddag van start ging stond de teller op ruim €90,-.
Omdat mensen de hele dag door konden starten op het moment dat het hen uitkwam, was het niet druk op het parcours. Sterker nog, als er tien mensen tegelijk aan het lopen waren, was het veel. Later las ik dat er in totaal 229 lopers waren geweest, wat mij eerlijk gezegd een beetje tegenviel voor een stad als Rotterdam.
Ook aan de kant was het opvallend leeg. Gelukkig werden deelnemers iedere doorkomst aangemoedigd door een enthousiaste, onvermoeibare vrijwilliger. Dik ingepakt tegen de kille wind, applaudiseerde hij iedereen weer een rondje verder. En mijn eigen team van supporters, bestaande uit man en kinderen, deed daar nog een schepje bovenop.
Tien keer passeerde ik de startlijn. En tien keer kwam ik ook voorbij het opbeurende beeld van de Rode Kruis tent met rolstoel en brancard voor eventuele pechvogels. Tien keer had ik flinke wind tegen en tien keer wind mee. Maar wat steeds in mijn hoofd zat was de gedachte dat ik er zeker van moest zijn die vijf kilometers vol te maken omdat de moeders anders geen cent aan mijn geloop zouden overhouden. Vandaar dat ik voor de zekerheid nog maar een extra rondje heb gedaan. En natuurlijk was ik na afloop blij dat ik het had gedaan.
Hardlopen met de kerstgedachte - een win-win situatie.


Afstand: 5,5 km
Tijd: 35:27

Meters maken

Alle begin is moeilijk. Dat geldt ook voor hardlopen, zeker als je niet de bouw hebt van de lichtgewicht Keniaanse of Ethiopische atleten. Zwaar was het, toen ik begon met een minuut hardlopen, twee minuten wandelen. En niet om blasé te klinken, maar wat kan ik me nu nog slecht voorstellen hoe moeilijk ik die eerste meters vond.
Ik werd er vorige week aan herinnerd, toen iemand mij vol trots vertelde dat ze 's morgens nog had hardgelopen, waarna al snel bleek dat het om een totaal van 6 minuten ging. Natuurlijk zei ik het niet hardop, maar ik dacht heel erg uit de hoogte dat 6 minuten toch eigenlijk niet onder de noemer 'hardlopen' kon vallen. Maar toen dacht ik terug aan mijn eigen start, toen ik me inderdaad ook niet kon voorstellen dat ik ooit 5 kilometer aan een stuk zou lopen, laat staan dat ik kon bedenken dat ik in april 2012 zou meedoen met de 10! Op het moment dat ik toe was aan de langere stukjes van meer dan vijf minuten leken die me eindeloos lang, en ik keek dan ook steeds op mijn horloge hoe lang ik nog 'moest'.
Nu is een loopje van drie kilometer voor mij een kort rondje (let op mijn automatische gebruik van verkleinwoorden), dat voorbij gaat zonder dat ik er erg in heb. Nou ja, bij wijze van spreken dan. Bijna ben ik geneigd om alles onder de 4 kilometer niet mee te tellen.
Omdat ik morgen 5 gesponsorde kilometers ga lopen voor Meters voor Mama's, heb ik vanmorgen maar een kort rondje gedaan. Voordat ik het wist, zat ik alweer aan de koffie. Blij dat ik het al zover heb geschopt.


Afstand: 3 km
Tijd: 18:34

Apies kijken

Soms komt het er niet van om net zo vaak te lopen als je jezelf had voorgenomen. Dat gold voor mij zeker, in de afgelopen 1,5 week. De combinatie van een fikse verkoudheid en onaantrekkelijk loopweer zorgde ervoor   dat ik het voor mijzelf heel goed kon verantwoorden om het lopen éven uit te stellen.
Daarmee had ik wel weer een drempel opgeworpen - om de een of andere reden is het moeilijker je ritme weer te herpakken dan om het vast te houden.
Gelukkig kon ik mij in deze loopvrije periode wel op een andere manier met hardlopen bezig houden: als toeschouwer. Manlief liep vorige week de Bruggenloop in Rotterdam, 15 kilometer lang over een aantal - de naam van het evenement zegt het al - bruggen.
Het weer was er niet naar om met onze twee jongens op verschillende plekken langs de route te gaan staan om onze (meestal alleen de mijne) aanmoedigingen te roepen, maar bij de finish konden we niet ontbreken. Natuurlijk waren we flink op tijd, om een goed strategisch plekje te bemachtigen kort voor de eindstreep bij de Kuip. Die tijd heb ik vooral gebruikt om met enige jaloezie te kijken naar de lopers die de eindstreep naderden. Ik zag de snelste vrouw van die dag voorbij komen, te midden van een aantal relatief niet zo snelle mannen en wat me opviel was dat het zo moeiteloos oogde. Later volgde de menigte, die weliswaar ietsje moeizamer liep, maar zo te zien nog altijd gemakkelijker dan ik, toen ik 3 weken geleden over de streep kwam na mijn 5km.
Nu kan ik me niet voorstellen dat ik een dergelijke afstand zelf ook ooit zou kunnen afleggen. Het zien van al die lopers die dat wel doen maakt echter wel een licht verlangen los: wellicht na die 10...?
Mijn eega kwam ook al bijna fluitend over de finish, met het verhaal dat zelfs die bruggen niet heel veel moeite hadden gekost. Vandaag maar weer mijn ritme geprobeerd op te pakken met een korte afstand. Maar een langere termijn doel lijkt geboren...


Afstand: 5,5 km
Tijd: 34:05

De elementen

Als je, zoals ik, in de polder woont (nou ja, aan de rand ervan dan toch) ben je wel gewend aan wat tegenwind. En ook de regen heeft meer vat op je als je niet wordt beschut door de huizen binnen de bebouwde kom. Maar is dat nu zo erg?
Natuurlijk is het fijner om je in het open landschap te begeven als het zonnetje vrolijk (niet té fel!) schijnt en er hooguit een zacht briesje staat. Je hoeft minder hard te zwoegen, dat is zeker. Maar dat is niet alles. Om een of andere duistere reden is het gemakkelijker om je hardloopoutfit aan te trekken wanneer het buiten niet slechts 5 °C is, of als de regen niet met bakken naar beneden komt. Om maar niet te spreken van het donker - waarom is het toch zo veel prettiger om van de bank af te komen als er nog daglicht is?
Als je er goed over nadenkt, is het allemaal onzin, het zit allemaal tussen de oren. Regen is tenslotte alleen maar water, en daar smelt je over het algemeen toch niet van. Wind kan lastig zijn omdat je je ademhaling moet aanpassen, maar als je je route een beetje uitkient, kun je ervoor zorgen dat je op de terugweg windje mee hebt.
Lastiger zijn de elementen die zich in je eigen lichaam bevinden: last van je darmen, je blaas of je milt kunnen wat mij betreft meer in de weg zitten dan een beetje hemelwater of een windkracht 8. En als we het toch over de polder hebben: wat te denken van langs scheurende auto's die helemaal geen rekening lijken te houden met jouw kwetsbaarheid zo langs de weg?
Kortom, een beetje 'die-hard' laat zich niet ontmoedigen door de meteorologische omstandigheden van dit jaargetijde. Door het windje in de rug had ik zelfs het gevoel dat het vanzelf ging. En dat was na de nog na-ijlende effecten van mijn lange weekend Sevilla een aangename ervaring!


Afstand: 5,5 km
Tijd: 33:36 

Alleen is maar alleen?

Ik weet dat heel veel hardlopende mensen het prettig vinden om met een maatje te lopen, of in een groep. De spreekwoordelijke stok achter de deur, weet je wel. Of voor de gezelligheid. Of voor een goede trainingsopbouw.
Wat de - overigens heel valide - redenen ook zijn, mij heeft het nooit getrokken. Ik vind het namelijk heerlijk om in mijn eentje op pad te gaan, volledig zelf te bepalen wanneer ik vertrek, hoe hard ik loop en welk rondje het wordt. Bovendien ben ik graag in exclusief gezelschap met mijn eigen gedachten tijdens het lopen, daar wil ik geen vijfde wiel aan de wagen bij hebben.
Dus, als iemand mij voorstelt om samen te gaan lopen, wimpel ik dat vriendelijk doch beslist af. Ook als 'niet praten onderweg' part of the deal is.
Ik verbaasde mezelf dus door een paar weken terug wél in te stemmen met een verzoek in die richting. Nu moet ik zeggen dat de omstandigheden ook wel speciaal waren: ik zou een weekend in een appartement in Sevilla zitten, samen met vijf Amerikaanse meiden die ik nog niet eerder had ontmoet, maar waarmee ik een passie deel - we kwamen samen in Sevilla voor de finale van de Davis Cup (tennis, voor wie daarvan niet op de hoogte is). En laat nu een van hen net als ik ook wel graag een rondje langs de rivier willen lopen! Nieuwsgierig naar deze voor mij nieuwe ervaring zei ik dan ook ja.
Dus gingen bij ons beiden de loopschoenen in de koffer en afgelopen zaterdag werden we het eens over de tijd: zondagochtend om 9 uur (vanwege het drukke wedstrijdschema bleef er niet veel anders over...).
Op de afgesproken tijd stond ik klaar om te gaan ervaren hoe het is, lopen met iemand anders. Wat bleek? Mijn loopmaatje had zoveel moeite om uit bed te komen dat het voor mij uiteindelijk toch nog een solo rondje werd. Het was heerlijk, zo in de ochtendzon, samen met mijn eigen gedachten.


Afstand: 4 km
Tijd: 25:51