zondag 15 september 2013

Reddende engel

Vorige week ging ik 's avonds op pad voor een rondje van 12 kilometer. Niets bijzonders, ware het niet dat ik niet gewend ben om 's avonds meer dan 5 kilometer te lopen. Maar aangezien ik over vijf weken toch echt die halve marathon tot een goed einde wil brengen, zal ik er de komende weken toch aan moeten geloven.

Het grootste verschil met mijn andere avondtrainingen bleek niet zozeer de afstand, maar de inname van voldoende energie. Omdat ik niet met lopen wilde wachten tot na het avondeten, probeerde ik het met havermoutpap, die ik onderweg van mijn werk naar huis in de metro oppeuzelde, zo'n twee uur voor mijn geplande training.
Maar door schande en vooral schade kwam ik erachter dat dit niet voldoende was.

Ik kreeg namelijk te maken met een serieus geval van hongerklop. En natuurlijk was ik onverstandig genoeg om niets bij me te hebben 'voor het geval dat'. Ja, een flesje drinken, maar daar liet mijn lichaam zich niet door voor de gek houden. Een slap gevoel was het gevolg - met deze rubberen benen ging ik het natuurlijk nooit volhouden.
Er was echter nog niets verloren: ik wist dat manlief onderweg was om mij tijdens de tweede helft van mijn loop op de fiets te begeleiden. Gewoon, voor de gezelligheid, maar ik hoopte stiekem dat ik telepathische signalen had uitgezonden over wafels en flesjes met thee en shoyu.

Uitkijkend naar een bekend silhouet op de fiets, verslond ik ondertussen toch de nodige meters zonder erbij neer te vallen. Wat was ik echter blij toen mijn gezelschap eindelijk arriveerde.
Helaas, catering was niet inbegrepen.

Nog steeds geen nood, want mijn eega bood meteen aan om naar huis te fietsen, daar de nodige proviand op te pikken en mij daarmee opnieuw tegemoet te fietsen. En zo geschiedde het dat ik weer moederziel alleen liep te vechten tegen mijn lege energietank. Dat lukte nu beter, omdat ik nu zeker wist dat de redding nabij was. Ik kon zowaar mijn tempo vasthouden, maar bleef ondertussen uiteraard wel reikhalzend uitkijken naar de fourage.

Het duurde en het duurde, en ik kwam al akelig dichtbij mijn eigen woonwijk zonder dat ik ook maar iemand zag komen. Zo rond het 10 kilometerpunt was het dan toch zo ver: een tas met allerlei lekkers, zowel vast als vloeibaar, werd mij voorgehouden. Ik verslond een wafel, die nog nooit zo goed had gesmaakt, ondertussen gestaag mijn tempo erin houdend. Ik maakte mijn 12 kilometer vol met een alleszins acceptabele tijd. De wetenschap dat de reddende, fietsende engel zou komen, had mij op de been gehouden.

Vandaag verscheen de engel op de fiets opnieuw. Niet met proviand, dat had ik nu voldoende bij me, maar met morele steun. Ik zou namelijk voor de allereerste keer in mijn hardloopcarrière 18 kilometers aan een stuk lopen, en daar kon ik wel wat support bij gebruiken. Vanaf de 15e kilometer reed hij afwisselend naast en achter me. En of het nu aan de geestelijke steun lag of niet, ik was pardoes in staat om in plaats van 18, 20 kilometer vol te maken. Halleluja!


Afstand: 5 km
Tijd: 35:01

Afstand: 10 km
Tijd: 1:05:15

Afstand: 20 km
Tijd: 2:11:49

zondag 8 september 2013

Het oude nest

Natuurlijk gaat het leven van een hardloper in de zomer gewoon door, en natuurlijk heb ik dan ook in de vakantie gelopen , maar die vier keer een paar kilometer in drie weken mag als training natuurlijk nauwelijks naam hebben.
Dus nu alles en iedereen weer in het gebruikelijke ritme zit, betekent het ook dat ik qua hardlopen weer volop aan de bak ga. Er wachten mij immers nog de nodige uitdagingen dit najaar (te beginnen met de Dam tot Damloop over twee weken!).
Het schema is weer uit de kast (computer) gehaald, en ik bouw mijn afstanden keurig uit, zodat ik uiteindelijk in staat moet zijn de halve marathon te lopen.

Lange tijd was de Damloop in deze nazomerse periode de eerste loop in mijn agenda. Maar vóór de zomervakantie had ik ineens de geest gekregen en besloten er nog een loopje bij te doen. De regelmatige lezer van dit blog kent mij inmiddels, dus die is niet verrast, en dat was ik zelf ook niet.

Mijn keus was snel gemaakt: het werd de 10 kilometer bij de Maasstadloop. Deze loop heeft bij mij een speciaal plekje. Drie jaar geleden was dit redelijk kleinschalige evenement in het Kralingse Bos mijn allereerste loopwedstrijd. Ik had nog geen week van tevoren voor het eerst 5 kilometer aan een stuk gelopen, dus ik was best een beetje gespannen: zou ik het volhouden? Zou ik niet compleet afgaan? Zou ik niet als allerlaatste over de finish komen?
Wat eindtijd betreft had ik nog geen idee wat ik van mezelf mocht verwachten - de enige hoop (niet eens verwachting) was dat ik onder de 35 minuten zou eindigen. Dat lukte, en het euforische gevoel na afloop legde de kiem voor mijn besmetting met het hardloopvirus. Al had ik er toen nog geen weet, zelfs niet het flauwste vermoeden van dat ik zó enthousiast zou worden.

Exact 20 wedstrijden verder stond ik dus weer op de baan waar het 'allemaal begon'. Na die eerste keer had ik er een jaar later nog wel een keer de 5 kilometer gelopen (ik liep bij die gelegenheid voor het eerst onder de magische grens van 30 minuten), maar vorig jaar had ik er verstek laten gaan omdat ik voorrang had gegeven aan de Tilburg Tenmiles.
Het voelde alsof ik terug was op het oude nest. Dichtbij huis en, om maar eens zo'n kneuterig oer-Hollands woord te gebruiken: gezellig. En naast al die massa-evenementen waar ik toch een hang naar heb, is het ook wel eens prettig dat je vanuit de kantine van de atletiekvereniging in twee tellen bij de start bent. Geen gedoe met startvakken, gewoon opstellen achter het lint, 10 kilometer in de binnenbaan, 5 kilometer in de buitenbaan.

Ik had besloten gewoon lekker ontspannen te lopen en me niet  te richten op een bepaalde tijd. Maar die ontspanning bleek al heel snel ruimte te geven aan een behoorlijk tempo. En of het nu de vertrouwde omgeving was of niet, ik liep tot het eind toe met het grootste gemak en snelde naar een PR. Toegegeven, het ging maar om een enkele luttele seconde, maar het oude nest had zijn dienst toch wel weer bewezen. Toch maar weer in de agenda zetten voor volgend jaar dan?



Afstand: 5 km
Tijd: 33:49

Afstand: 8 km
Tijd: 50:41

4 Vakantieloopjes:
Afstand: 5 km
Tijd: 33:51

Afstand: 4 km
Tijd: 26:05

Afstand: 5 km
Tijd: 33:35

Afstand: 6,3 km
Tijd: 39:31

Het nieuwe schema:
Afstand: 5 km
Tijd: 33:52

Afstand: 5 km
Tijd: 35:43

Afstand: 7,1 km
Tijd: 45:02

Afstand: 8,1 km
Tijd: 49:55

Afstand: 8 km
Tijd: 52:55

Afstand: 12 km
Tijd: 1:18:30

Afstand: 8 km
Tijd: 48:24

Afstand: 10 km
Tijd: 1:02:13

Afstand: 5 km
Tijd: 37:11

Afstand: 12 km
Tijd: 1:21:53

Afstand: 10 km
Tijd: 57:03