Rupsje Nooitgenoeg

Het begint met mij en hardlopen zo langzamerhand steeds meer te lijken op het verhaal van Rupsje Nooitgenoeg: ik heb steeds meer honger naar extra kilometers, zo lijkt het.
Althans, dat maak ik op uit mijn toch wat spontane reactie op het bericht eind mei, dat de inschrijving van de Zevenheuvelenloop geopend was. Die reactie bestond, hoe verrassend, uit een inschrijving.
Pas daarna kwam er het besef "Slik, nu moet ik gaan trainen voor 15 kilometers die ook nog het nodige hoogteverschil kennen!".
Ik heb nog de tijd, en volgens de op internet alom aanwezige schema's ook nog ruim voldoende om mij klaar te stomen, dus dat scheelt. En toch, als ik er over nadenk dat ik nog 5 kilometers moet toevoegen aan de afstand die nu als mijn langste geldt (let wel: dit is de helft extra!), dan slik ik nóg een keer.
Er moet dus actie worden ondernomen, en al dat geslik van mij gaat daarbij niet helpen.
Een van de goede voornemens is om alvast te proberen het aantal kilometers per week uit te breiden, door drie keer per week te trainen, in plaats van mijn gebruikelijke twee keer.
Afgelopen week was het zover. Twee keer een 5km en als sluitstuk een 10km stonden op het programma. Hoera, het is me gelukt ook, dat stemt hoopvol. Nog hoopvoller word ik van het gevoel waarmee ik die langere training liep, het ging redelijk gemakkelijk en ik kwam blij thuis (altijd een goede graadmeter).
Nu proberen dit nieuwe regime vast te houden, dat zal nog de grootste uitdaging zijn. Het gaat dan ook komende week alweer mis: ik zit ruim twee dagen in Londen en mis daardoor de ruimte en waarschijnlijk ook de conditie om drie keer lopen in te passen. Maar de week daarop ga ik er weer vol goede moed tegenaan, ik weet het zeker! Al was het alleen maar omdat ik me voorhoud dat ik, net als in het verhaal van het rupsje, door al dat kilometervreten zal ontpoppen tot een mooie vlinder. Eentje die uiteindelijk al dartelend haar allergrootste loopwens zal vervullen: de 20km van Parijs lopen.


Afstand: 5 km
Tijd: 32:33


Afstand: 5 km
Tijd: 32:21


Afstand: 10 km
Tijd: 1:02:53

Niet lopen is ook lopen - soms

Als je de harloopbladen en -sites mag geloven, ligt overtraining altijd op de loer voor een loper. Signalen hiervoor zouden zijn vermoeidheid, stijvere spieren en het moeilijker volbrengen van je trainingen. Laten genoemde signalen nou al een paar weken op mij van toepassing zijn! En dan is die overtraining in mijn geval eerder een gevolg van de combinatie van al mijn bezigheden en mijn conditie dan alleen van het lopen. Want twee keer per week maximaal 10 km lopen zal je in het algemeen niet snel het etiket 'overtraind' opgeplakt krijgen. Ik zal er echter toch iets moeten doen om het juiste gevoel weer terug te krijgen.
Wat te doen? De tijd van de loopevenementen is even voorbij, maar de volgende uitdagingen liggen toch al op de loer. Het is tenslotte zó weer september en dan wil ik er toch weer stáán.
Advies is om rustig aan te doen, waarna het mogelijk is dat je resultaten verbeteren als je na een pauze weer van start gaat.
Doseren lijkt dus de belangrijkste remedie. Dus ben ik als een gek naar mijn lichaam aan het luisteren - en dat heeft de afgelopen week maar weinig seintjes gegeven dat ik moest gaan lopen.
Maar als op zondag mijn inlegzolen nog steeds in mijn tennisschoenen zitten en niet in mijn loopschoenen, dan is er toch werk aan de winkel, omdat dat betekent dat er een week niet is gelopen. Al is het maar een kort rondje, om het gevoel vast te houden.
Vol goede moed ging ik vanmiddag op pad. Het was lekker weer, de wind was wat gaan liggen en ik had weer zin. Stief en stram was ik. Ik hoorde mijn gewrichten bijna kraken en mijn spieren bijna piepen. Om het maar niet te hebben over de zwaarte van mijn pas - mijn voeten kwamen met teveel geluid neer om mezelf voor te kunnen houden dat ik lichtvoetig aan het lopen was.
Hoewel mijn eindtijd voor mijn doen niet slecht was, bleek uit het verloop van mijn kilometertijden dat het steeds zwaarder ging.
Dus nee, ik kan niet zeggen dat die week rust voldoende was om mijn resultaten omhoog te stuwen. Maar ik weiger vooralsnog om een langere rustperiode in te bouwen. En dus doe ik weer even oordopjes in om mijn lichaam de komende week niet te horen. Tralalalala.


Afstand: 6,7 km
Tijd: 42:05

De twaalfde man

Omdat de dresscode luidde 'roze' - hoe verrassend! - ging ik, met mijn nagels knalroze gelakt en mijn eveneens knalroze loopshirt aan vanmiddag op weg naar Rotterdam voor de Ladiesrun 2012. Even snel rekenen leert dat ik vandaag mijn vierde ladiesrun liep, en er zullen er ongetwijfeld nog meer volgen. Niet omdat ik per se alleen wil hardlopen met seksegenoten, zeker niet. Maar er hangt toch een andere sfeer.
Als je de organisatie mag geloven, ligt de nadruk vooral op de gezelligheid, lopen met vriendinnen en shoppen. Er lopen inderdaad veel vriendinnengroepjes rond, hoewel die vrouwen die iedereen links en rechts inhalen om maar vooral een snelle tijd te behalen, toch niet zullen zijn afgekomen op de leuke sieraden die je op zo'n dag kunt kopen. Datzelfde geldt dus voor mij - met uitzondering van die snelle tijd dan toch...
Het is echter zeker gezellig om al die echtgenoten en kinderen langs de kant te zien staan, sommige met zelfgemaakte spandoekjes, en allemaal hard aanmoedigend.
Het hoogtepunt van deze loop is de doorkomst halverwege: er wordt gelopen rondom Ahoy en vlak voor het 5 km punt kom je door een hal, waar het zwart ziet van de mensen en waar er keiharde, opzwepende beats klinken van (deze keer dan) DJ Miss Sunrise. Hoe stuk je ook zit, je gaat er even twee keer zo hard van lopen. Nou ja, voor je gevoel dan toch zeker.
Lekker dus, die ondersteuning langs de kant. En omdat we in deze weken toch in de ban zijn van het voetbal (...) kan de vergelijking met de twaalfde man niet uitblijven.
En toch, er was vandaag stiekem nog een dertiende man aanwezig. In de vorm van het onberekenbare Nederlandse weer. Was het gisteren eerder herfst, met grijze luchten, niet al te hoge temperaturen en een harde wind, vandaag was daar een stralende lucht, met lieflijke witte wolkjes en een zon die de temperatuur deed stijgen tot 20 ºC. Oh, en had ik al vermeld dat er amper een zuchtje wind stond?
In de afgelopen maanden was er natuurlijk amper gelegenheid om te trainen in dit weer, en er was dus ook veel geklaag na afloop - zware benen, ademnood, niet meer kunnen. Het was niet zo zwaar als de Marikenloop, drie weken geleden, maar een makkie was het zeker niet.
Gelukkig was die twaalfde man vandaag net sterker, en sterk genoeg om mij een tijd te laten lopen die onder mijn verwachting lag. Op naar de volgende ladiesrun, dus? Toevallig wel, ja.


Afstand: 7,5 km
Tijd: 38:43

Afstand: 10 km
Tijd: 1:04:41

It's in the mix

Volgende week is het weer zo ver: dan sta ik aan de start van alweer een loopevenement - de Adidas Ladiesrun in Rotterdam. Eens kijken of ik opnieuw in staat ben op de mij zo vertrouwde Rotterdamse bodem een lekkere 10km te lopen.
De aanloop naar dit gebeuren gaat niet zo lekker als ik had gehoopt, dus ik was naarstig op zoek naar oplossingen die het tij kunnen keren van pijntjes, stijfheid en vermoeidheid.
Gelukkig werd mij via de (social) media een aantal bruikbare adviezen in de schoot geworpen.
Maar, zoals dat gaat bij een alles-of-niets-type als ik ben, besloot ik niet te kiezen voor één van die adviezen. Nee, ik bracht er direct maar vier tegelijk in uitvoering.
Als eerste zette ik een download op mijn iPod van de speciaal voor deze Ladiesrun samengestelde mixtape omdat ik eens wilde proberen hoe dat is, een langere tijd lopen op dezelfde beat. En besloot ik tijdens het lopen extra te letten op mijn looptechniek, omdat ik had gelezen dat een juiste houding ervoor zorgt dat je efficiënter omgaat met je krachten en dat de kans op blessures afneemt.
Daarnaast ben ik normaal gesproken te gemakzuchtig voor een degelijke warming-up, maar in de laatste Runner's World werd de zonnegroet aanbevolen voor luie lopers, dus die wilde ik wel een kans geven, om te zien of mijn spieren zo beter opgewarmd werden voor hun inspanning.
Tenslotte 'ben ik van de voeding' en al helemaal van de granen, dus een advies op dit gebied kan ik niet in de wind slaan. Het bericht dat quinoa een supergraan is, dat het uithoudingsvermogen van de Inca's in stand hield, kwam dan ook als geroepen. Dus maakte ik een quinoa maaltijd die eigenlijk bedoeld was voor mijn wederhelft die de volgende ochtend een halve marathon ging lopen, maar ik besloot er ook maar mijn voordeel mee te doen en erna te gaan hardlopen.
Het ging lekker. De beats op de tape hadden precies het goede ritme - hoewel ik na 5,5 km wel behoefte kreeg aan wat afwisseling. De granen deden volgens mij ook hun werk, mijn uithoudingsvermogen was prima. De zonnegroet zorgde er volgens mij voor dat het lopen deze keer vrijwel pijnvrij ging en datzelfde gold voor mijn loophouding.
Gedegen onderzoek is dit natuurlijk niet. Want wie zegt wat nu welk effect teweegbracht? En hoe weet ik nu  welk van die adviezen daadwerkelijk bijdraagt aan mijn loopplezier?
Mij maakt het eerlijk gezegd niet zo uit. Als deze combinatie werkt, doe ik het toch gewoon allemaal nog een keer?


Afstand: 3,4 km
Tijd: 21:51


Afstand: 7,5 km
Tijd: 46:21