Bijna elke loper heeft volgens mij wel eens te maken gehad met een mogelijke kuitenbijter, of tenminste een luid keffend, meelopend en/of springend ondermaats nepwolfje (nee, ik ben geen hondenliefhebber). Ik heb er een hekel aan als ik tijdens mijn loop in de verte al een loslopende hond ontwaar, meters verwijderd van degene die zijn riem in de hand houdt. Als het een oud, sukkelig exemplaar betreft, valt het mee. Zo'n lobbes kijkt je hooguit met droeve ogen aan als je voorbij huppelt, alsof hij wil zeggen: "in mijn jonge jaren was ik ook zo snel als jij".
Maar als het een jonge enthousiasteling is, kun je er donder op zeggen dat die het leuk vindt een eindje met je mee te rennen. En terwijl jij krampachtig verder holt, vraag je je steeds af of je het beest van je afgeschud krijgt voordat het besluit 'speels' in je benen te happen. Niet dat het me ooit is overkomen, maar ik ken mensen bij wie de tanden wel degelijk in de kuiten zijn gezet.
Overigens is in deze situaties misschien wel het ergste dat de persoon die bij de hond hoort, je aankijkt alsof het allemaal zo grappig en schattig is wat die lieverd nu weer doet. Beste hondenbezitters: dat is NIET grappig, dat is vreselijk vervelend en irritant!
Om deze reden mijd ik sommige routes, of in elk geval op de tijden dat de baasjes massaal aan het uitlaten slaan.
Anders is het met honden die zogenaamd veilig in een omheinde tuin lopen en die hard aanslaan als jij als sportieveling met zuiver goede bedoelingen voorbij komt, en die in de meeste gevallen zo hoog tegen het hek opspringen dat je verwacht dat het een kwestie van seconden is voordat hij eroverheen komt om jou eens goed en pijnlijk duidelijk te maken dat jij daar niet hoort te zijn.
Ik laat me door deze honden niet weerhouden, maar ben wel altijd op mijn hoede, en blij als ik er weer voorbij ben. Het lijkt erop dat honden moeilijk weg te denken zijn uit het leven van een hardloper.
Gisteren ben ik 5 kilometer lang geen hond tegengekomen, gelukkig. De enige viervoeter die eruit zag alsof hij elk moment over het hek kon springen was een... schaap. En omdat het er niet naar uit zag dat er in die schaapskleren een wolf verscholen zat, was ik daarvan toch niet onder de indruk.
Afstand: 5 km
Tijd: 31:19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten