Omdat mijn horloge deze keer na afloop juichend uitriep 'crowd goes wild' besloot ik het maar eens te hebben over het lopen voor publiek.
Publiek vind je tijdens je rondje overal: je komt altijd wel iemand tegen - een fietser, een automobilist bij het verkeerslicht, hondenuitlaters of een collega loper.
En eerlijk is eerlijk, voor publiek doe je je best. Dus als je eens een keer de neiging voelt om even iets langzamer aan te doen, omdat je steken in je zij voelt, of omdat je het gevoel hebt dat je longen wel een pauze kunnen gebruiken, dan laat je dat wel uit je hoofd op het moment dat je dat rode verkeerslicht passeert waarvoor een rijtje auto's staat te wachten. Voor medelopers wil je al helemaal niet onder doen, dus zet je nog een tandje bij als je weer wordt ingehaald door zo'n snelle atleet met soepele tred. En als je bekenden tegenkomt op de fiets laat je vooral zien hoe gemakkelijk het je afgaat. Om die reden is het lopen in de verlaten polder dan ook niet altijd gunstig voor je eindtijd.
Het 'echte' publiek tijdens een evenement geeft echter nog veel meer stimulans: als je tijdens een loop bijna de hele route lang wordt aangemoedigd krijg je toch wel een beetje vleugels. Ik vergeet nooit meer de start op de Coolsingel in Rotterdam met aan weerszijden rijen mensen die speciaal voor jou lijken te zijn gekomen en dat ook laten horen. Of de sensatie van de Ladiesrun (eveneens in Rotterdam) waar je halverwege door een hal van Ahoy loopt. De muziek en het gejuich, die door de akoestiek een extra dimensie krijgen, maken dat je denkt dat je met gemak nog wel twee rondes kan lopen (wat natuurlijk niet waar is, maar dat terzijde).
Helaas was er vanmiddag niemand in de buurt om uitvoering te geven aan wat mijn horloge beweerde. Dus heb ik mezelf maar even toegejuicht. En dat was ook best fijn.
Afstand: 5,02 km
Tijd: 30:10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten