Ontmoetingen

Hoe langer je rondje is en hoe vaker je je loopschoenen aantrekt, des te meer kom je onderweg tegen. Dat is een van de leuke dingen van het hardlopen,als je het mij vraagt. Nog leuker is dat het elke keer iets anders is. Zelfs het landschap is geen twee keer hetzelfde, al is het maar omdat het seizoen anders is, of het weer, of het tijdstip.
Het plezierigst zijn de verrassingen. Zoals de keer dat ik me afvroeg wat dat geluid toch was dat dwars door de muziek in mijn koptelefoon drong. Toen ik uiteindelijk omhoog keek, vloog daar een aantal zwanen over. Qua vliegende verrassingen zit je trouwens in de polder goed. Zo ben ik ook eens opgeschrikt door een fazant die zich schuilhield in de berm en die zich, door plotsteling op te vliegen, ineens kenbaar maakte toen ik vlak bij hem was.
En wat te denken van die prachtige buizerd die ik al een aantal keren op verschillende plekken tegenkwam, of die troep eenden die verschrikt weg stoof toen ze mij al stampend als een paard naderbij zagen komen.
Met medelopers heb je ontmoetingen van heel andere aard. Die groeten, in negen van de tien gevallen. Meestal vergezeld van een blik van verstandhouding, zo van 'wat zijn wij toch goed bezig, hè'.
Wielrenners kom je ook veel tegen. Die groeten juist meestal niet. Waarschijnlijk denken zij 'wat zijn wíj goed bezig, zeg'.
Heel soms kom ik iemand tegen die ik liever niet zie als ik mijn rondje aan het lopen ben. Dat ben ik zelf. Gelukkig was dát vanmiddag niet het geval. Waarschijnlijk heb ik mijzelf weten te ontlopen door een veel leukere ontmoeting: toen ik goed een kilometer op weg was, passeerde mij in rustig tempo een man op de fiets. Dikke jas om een breed lijf, gebreide muts op het hoofd. Toen hij mij voorbij was, draaide hij zich om. Ik bereidde me al voor op een flauwe opmerking, maar ik werd blij verrast - hij stak zijn duim naar mij omhoog.


Afstand: 5 km
Tijd: 30:38