Ik heb de afgelopen maanden last gehad van een hielspoor, van zere heupen en een pijn in mijn onderrug, die maar niet wilde verdwijnen. Een ding heb ik echter nog niet genoemd, en dat is mijn 'frozen shoulder'. Het woord zegt het al: de schouder bevriest en er is nauwelijks beweging mogelijk, in opwaartse, zijwaartse en achterwaartse richting.
Omdat ik al een jaar lang met deze klacht rondliep, en er naar mijn zin niet genoeg verbetering in zat, ging ik gisteren naar alweer de vierde behandelaar die mij hopelijk iets verder kon helpen.
Anders dan de vorige drie wist deze acupuncturist/fysiotherapeut - laten we hem Bas noemen - mij te vertellen dat de oorzaak niet te vinden was in mijn schouder, maar hij kwam van mijn schouder, via mijn borstspier uit bij mijn schuine buikspier. Deze boosdoener is getordeerd (gedraaid) en zou er voor zorgen dat alles in mijn lijf scheef trekt, met overbelasting op verschillende plekken als gevolg. Al mijn eerdergenoemde klachten zouden hierin hun oorsprong vinden. Wonderlijk, toch? Maar mij klonk het heel plausibel in de oren, en het verklaarde ook waarom Bas' voorgangers nauwelijks effect hadden gesorteerd.
Bas zette een paar naalden in mijn benen, buik, borst en heup en trok vervolgens aan mijn schouder. Hard aan mijn schouder. Héél hard. Zo'n gevoel waarvan je de rest van de dag nog de naweeën voelt. Bas beloofde mij echter dat ik met hardlopen waarschijnlijk nu al verschil zou voelen, dus ik vergaf het hem direct.
Natuurlijk was ik nieuwsgierig of de belofte van Bas ook zou uitkomen. En wat bleek: bij mijn korte temporondje van vanmiddag liep ik soepeler dan eerder tevoren en ik hield het hoge tempo met gemak vol. Na afloop had ik nauwelijks het idee dat ik een sportieve inspanning had geleverd.
Ik kan dus bijna niet wachten tot Bas mij volgende week weer gaat pijnigen.
Afstand: 4,01 km
Tijd: 23:43
Geen opmerkingen:
Een reactie posten