Daarmee had ik wel weer een drempel opgeworpen - om de een of andere reden is het moeilijker je ritme weer te herpakken dan om het vast te houden.
Gelukkig kon ik mij in deze loopvrije periode wel op een andere manier met hardlopen bezig houden: als toeschouwer. Manlief liep vorige week de Bruggenloop in Rotterdam, 15 kilometer lang over een aantal - de naam van het evenement zegt het al - bruggen.
Het weer was er niet naar om met onze twee jongens op verschillende plekken langs de route te gaan staan om onze (meestal alleen de mijne) aanmoedigingen te roepen, maar bij de finish konden we niet ontbreken. Natuurlijk waren we flink op tijd, om een goed strategisch plekje te bemachtigen kort voor de eindstreep bij de Kuip. Die tijd heb ik vooral gebruikt om met enige jaloezie te kijken naar de lopers die de eindstreep naderden. Ik zag de snelste vrouw van die dag voorbij komen, te midden van een aantal relatief niet zo snelle mannen en wat me opviel was dat het zo moeiteloos oogde. Later volgde de menigte, die weliswaar ietsje moeizamer liep, maar zo te zien nog altijd gemakkelijker dan ik, toen ik 3 weken geleden over de streep kwam na mijn 5km.
Nu kan ik me niet voorstellen dat ik een dergelijke afstand zelf ook ooit zou kunnen afleggen. Het zien van al die lopers die dat wel doen maakt echter wel een licht verlangen los: wellicht na die 10...?
Mijn eega kwam ook al bijna fluitend over de finish, met het verhaal dat zelfs die bruggen niet heel veel moeite hadden gekost. Vandaag maar weer mijn ritme geprobeerd op te pakken met een korte afstand. Maar een langere termijn doel lijkt geboren...
Afstand: 5,5 km
Tijd: 34:05
Geen opmerkingen:
Een reactie posten