Zo was het ook de eerste (en tot nu toe enige) 7 kilometer die ik aan een stuk heb gelopen, nu alweer bijna vier maanden geleden. Ik weet nog dat ik onderweg mezelf steeds voorhield langzaam te blijven lopen - het ging er vooral om het rondje vol te houden. Aan het eind bleek ik toen zelfs sneller te hebben gelopen dan op al mijn 5 kilometers tot dan toe.
Ik hield er helaas wel een voetblessure aan over, een kleine streep door de rekening. Dus moest ik eerst rusten en na een paar weken weer voorzichtig opbouwen.
Twee weken terug was ik al bijna weer bij mijn langste afstand, toen ik de Ladiesrun van de Damloop liep (6,4 kilometer), dus vandaag vond ik het wel weer tijd om me te wagen aan die magische 7.
Vol goede moed, maar zonder verwachtingen ging ik op pad. Ik begon rustig. Omdat het nog steeds warm was wilde ik mezelf niet al na 3 kilometer uitgewrongen tegenkomen.
Was het mijn positieve 'state of mind' die er voor zorgde dat ik de volle afstand aflegde? Hoe dan ook, het ging lekker en aan het eind merkte ik dat er nog íets meer in zat. Om precies te zijn 200 meter. Die heb ik dus ook nog maar even meegepikt.
Mijn wolk ben ik vanmiddag niet tegengekomen, of hij moest verpakt zijn geweest in het grijze asfalt waarop ik liep.
Afstand: 7,2 km
Tijd: 45:55
Geen opmerkingen:
Een reactie posten