Ik voel me te slap, te moe, heb teveel spierpijn, hoofdpijn. Het is te kort na het eten, of juist te kort ervóór. Het is te warm, te koud of te glad.
Een groot aantal van de genoemde redenen waren deze week op mij van toepassing. En ze waren nog stuk voor stuk waar ook.
Maar er komt altijd een punt waarop ik mezelf streng toespreek en zeg dat het nu genoeg is en dat ik me maar moet vermannen. Ik ben toch zeker geen watje?
Dus vanmiddag, toen het te warm was, ik me te slap en te moe voelde, last had van spierpijn en een beginnende hoofdpijn, vond ik dat ik het niet langer kon uitstellen en trok mijn schoenen toch maar weer aan voor een kort rondje. Ik zal tenslotte toch een keer over de maar een keer geslechte grens van 7 kilometer moeten om uiteindelijk uit te komen bij die magische 10. En dat gaat zeker niet lukken als ik iedere keer met excuses kom waarom ik deze week maar eens niet...
Natuurlijk ging het goed. Nee, ik heb niet ver gelopen, ook niet snel. Maar mijn voorgenomen afstand voor vandaag heb ik volbracht en ik liep nog redelijk soepel ook.
Fijn, zul je zeggen.
Jawel. Maar het betekent ook dat ik op zoek moet naar nieuwe smoesjes.
Afstand: 4 km
Tijd: 25:29
Geen opmerkingen:
Een reactie posten