Processie of progressie?

De vergelijking met een processie deed zich voor toen ik afgelopen week mijn meerdere moest erkennen in een flinke verkoudheid. Ik was weliswaar tevreden dat ik het advies had opgevolgd om het hardlopen even achterwege te laten, maar ik kon natuurlijk tegelijkertijd het gevoel niet onderdrukken dat ik nu weer een stap achteruit maakte. Als in een processie dus: twee passen vooruit, een pas achteruit.
En vooral die pas achteruit zat me niet helemaal lekker.
Want wat is nu een elementair aspect van het hardlopen? Precies: je wilt juist vooruitgang boeken. Noodgedwongen een loopvrije week inlassen is niet waar je het voor doet. Je wordt tenslotte weer een fase teruggeworpen in het traject dat je naar de 10 kilometer moet brengen. En december en januari zijn van zichzelf tóch al niet van die maanden die het hardlopen bevorderen - dat donkere, natte weer geeft niet de gezelligste omstandigheden om lekker in de gaan hardlopen. Ik kan er wel stoer over doen en zeggen dat het geen verschil maakt, maar de realiteit wijst nu eenmaal anders uit. De frequentie heeft in deze weken dus sowieso al te lijden. Ik zat dan ook niet te wachten op het overslaan van een hele week.
Maar, zoals dat vaker gaat, kan die stap terug juist betekenen dat je de zo gewenste vooruitgang boekt. Ik kan nog niet zeggen wat het effect is op een langere afstand, maar wat ik wel weet, is dat mijn korte rondje van vandaag - in donker en nat weer, dat dan weer wel - veel beter en lekkerder ging dan ik had durven hopen. Op naar 9 kilometer in de komende weken! Ofwel: op naar progressie!


Afstand: 3,6 km
Tijd: 22:27