Uitzonderingen op deze regel zijn er natuurlijk ook: popconcerten, tenniswedstrijden en, je raadt het al, hardloopwedstrijden. De gezamenlijke positieve energie die er bij deze evenementen vrijkomt, weegt voor mij op tegen het idee dat je je op een plek bevindt op hetzelfde moment als duizenden anderen.
Afgelopen zondag deed ik dus mee aan mijn grootste loopevenement tot nu toe: de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Dat ik niet de enige was, wist ik. De startnummers waren eind oktober alle 32.733 al vergeven. Wat dat in de praktijk betekende, daar kon ik mij slechts een voorstelling van maken.
Het duurde niet heel lang voor ik die dag met mijn neus op de feiten werd gedrukt: de trein van Rotterdam naar Utrecht zat zo stampvol met lopers, dat er voor mijn trouwste supporter en mij alleen nog een plekje was in het gangpad. Een staanplaats, wel te verstaan. Van de 15.000 lopers die naar schatting die dag te trein zouden nemen, kwamen er zo te zien behoorlijk wat uit mijn eigen omgeving.
De organisatie ter plekke was prima geregeld: ik mocht mij, als nummer 1029, omkleden in een parkeergarage, samen met nog 6.899 lopers (de overige startnummers hadden een andere plek toegewezen gekregen) kon ik daar hoog en droog (het regende) mijn startnummer opspelden en mij gereed maken voor het grote avontuur dat steeds dichterbij kwam.
Alle lopers waren ingedeeld naar verwachte eindtijd, en het was geen verrassing dat ik met mijn opgegeven 1:40:00 in het paarse, laatste startvak was ingedeeld. Het grote nadeel hierbij was dat wij pas van start mochten nadat alle acht voorgaande startvakken leeg waren. En dat duurde lang, heel lang. Toen we 'los' mochten, waren de wedstrijdlopers al lang en breed gefinished, hadden hun medailles al om de nek hangen en waren ze vermoedelijk zelfs al op weg richting douche. Het grote voordeel was dat het voor ons trage recreanten net op tijd droog werd en dat wij onze loop zelfs grotendeels in een prachtige herfstzon konden lopen.
Het was een feest. Samen met 558 Peters, 133 Moniques, 40 van mijn plaatsgenoten en 4 naamgenoten (geen van allen ontmoet of zelfs maar ontwaard) heb ik alleen maar genoten. De heuvels waren pittig, maar met de juiste mentale gesteldheid uitstekend te doen. Bij iedere kilometer stond een bordje dat mij verbaasd deed staan - was ik al zó ver, wat gingen die meters snel! Het landschap was schitterend, de mensen langs de kant plezierig en het gevoel waarmee ik over de eindstreep kwam, was super. Ik was méér dan tevreden. Dat ik nummer 24269 was geworden op een deelnemersveld van uiteindelijk 26440 lopers maakt me niks uit. Dat is namelijk prettig aan een grote loop, je hebt weliswaar héél veel mensen vóór je, maar ook veel mensen achter je.
En, ondanks de overweldigend grote aantallen bij zo'n evenement, het is een geruststellende gedachte dat je er nooit meer dan 2 benen met spierpijn aan overhoudt.
Afstand: 6 km
Tijd: 36:10
Afstand: 5 km
Tijd: 32:04
Afstand: 15 km
Tijd: 1:36:30
Geen opmerkingen:
Een reactie posten