In het polderlandschap waarin ik loop, lijkt dat een haast onmogelijke klus. Gelukkig woon ik op een eiland en ben ik dus omringd door water. En dus zijn er tunnels waarin ik mijn kuiten kan laten wennen aan een stijgingspercentage dat hopelijk in de buurt ligt van dat van de Nijmeegse heuvels.
Inmiddels heb ik al een aantal van dergelijke 'tunneltrainingen' achter de rug. Zowel met de conditie als met de kuitspieren heb ik nog geen problemen ervaren, dus dat stemt hoopvol.
Maar het fysieke gedeelte is niet alles: er zit ook nog een mentaal aspect aan het omhoog lopen.
Gisteren liep ik mijn lange duurloop weer gewoon in de polder en ik ontdekte dat die helemaal niet zo stereotiep vlak is. Ik telde twee viaducten, een vals plat en drie dijken.
De eerste echte verhoging was een viaduct, dat mij al van verre aanstaarde op zo'n rechte, open weg. Langzaam kwam ik dichterbij en al die tijd kon ik alleen maar denken aan de moeite die het mij zou kosten om het gevaarte te bedwingen, compleet met tegenwind (natuurlijk!).
Door de tweede verhoging, het vals plat, werd ik verrast. Het lag daar ineens, onverwacht - de keren dat ik dezelfde weg de andere kant op liep had ik niet gemerkt dat het daar omlaag ging, maar omhoog laat zich toch moeilijk negeren. Deze verrassing kwam ook nog eens op een moment dat ik het zwaar had, maar gelukkig wist ik ook dit knelpunt te overleven.
Er volgden nog een viaduct en een dijk voor ik bij de meest verraderlijke hindernis kwam - een dijk op het laatste stuk van de route. Deze dijk zit in veel van mijn trainingen en vormt altijd een kwelgeest. Op het moment dat ik met mijn gedachten al bij het eindpunt ben moet ik dan nog even diep in mijn reserves tasten om nog met een beetje tempo de dijk op te komen.
Maar nadat ik ook dit onderdeel achter de rug had en ik mijn training kon afsluiten met de langste afstand op zak die ik ooit heb gelopen, was ik trots op mezelf. Geestelijk en lichamelijk kom ik steeds dichterbij die conditie die ik denk nodig te hebben. Dacht ik. Tot ik een filmpje bekeek van de route op 18 november. Het parcours lijkt in de verste verte niet op 'mijn' polder. Volgens mij moet ik op fysiek én mentaal vlak nog wel even aan de bak.
Help, waar ben ik aan begonnen?!?
Afstand: 7 km
Tijd: 45:26
Afstand: 5 km
Tijd: 33:58
Afstand: 11,5 km
Tijd: 1:15:02
Geen opmerkingen:
Een reactie posten