Wat te doen? De tijd van de loopevenementen is even voorbij, maar de volgende uitdagingen liggen toch al op de loer. Het is tenslotte zó weer september en dan wil ik er toch weer stáán.
Advies is om rustig aan te doen, waarna het mogelijk is dat je resultaten verbeteren als je na een pauze weer van start gaat.
Doseren lijkt dus de belangrijkste remedie. Dus ben ik als een gek naar mijn lichaam aan het luisteren - en dat heeft de afgelopen week maar weinig seintjes gegeven dat ik moest gaan lopen.
Maar als op zondag mijn inlegzolen nog steeds in mijn tennisschoenen zitten en niet in mijn loopschoenen, dan is er toch werk aan de winkel, omdat dat betekent dat er een week niet is gelopen. Al is het maar een kort rondje, om het gevoel vast te houden.
Vol goede moed ging ik vanmiddag op pad. Het was lekker weer, de wind was wat gaan liggen en ik had weer zin. Stief en stram was ik. Ik hoorde mijn gewrichten bijna kraken en mijn spieren bijna piepen. Om het maar niet te hebben over de zwaarte van mijn pas - mijn voeten kwamen met teveel geluid neer om mezelf voor te kunnen houden dat ik lichtvoetig aan het lopen was.
Hoewel mijn eindtijd voor mijn doen niet slecht was, bleek uit het verloop van mijn kilometertijden dat het steeds zwaarder ging.
Dus nee, ik kan niet zeggen dat die week rust voldoende was om mijn resultaten omhoog te stuwen. Maar ik weiger vooralsnog om een langere rustperiode in te bouwen. En dus doe ik weer even oordopjes in om mijn lichaam de komende week niet te horen. Tralalalala.
Afstand: 6,7 km
Tijd: 42:05
Geen opmerkingen:
Een reactie posten