De eerste keer gebeurde dat al bij de warming-up waar ene Bert ons op het hart drukte dat het weer er niet naar was om PR-etjes te lopen, maar dat het vooral ging om het genieten.
Ik had er vanaf het begin al moeite mee, met dat genieten. Het begon er dus mee dat we de warming-up, weliswaar na een fantastisch optreden van een Braziliaanse drumband, en onder enthousiaste begeleiding van Annamarie Thomas, in de volle zon moesten doen. Dat zou niet zo heel erg geweest zijn, als ik niet in het groene startvak had gestaan dat, jawel, als laatste van start ging. En om aan te geven hoe lang het duurde voordat ik daadwerkelijk aan hardlopen toekwam: mijn drie mannen (echtgenoot en zoons) hebben staan wachten tot ik de start passeerde, waarna ze zich richting de finish begaven, alwaar de eerste (wedstrijd)loopsters alweer binnenkwamen - tijd: 36 minuten en een beetje.
Het voelde eigenlijk direct al niet helemaal lekker. Ik miste de euforie die ik normaal gesproken krijg als ik aan een loopevenement deelneem. Vervolgens liep ik te hannesen met mijn iPod omdat ik de goeie afspeellijst niet direct kon vinden en al voor ik het 2 kilometer punt was gepasseerd, had ik mijn flesje laten vallen en moest dus een soort pirouette uitvoeren om het weer op te pakken.
Het ging zwaar, heel zwaar. De warmte (zo'n 25 ºC) en de luchtvochtigheid (zo'n 70%) maakten dat het hard werken was. En gaat het normaal gesproken vanaf een kilometer of 5 lekkerder, omdat ik dan in mijn ritme zit, deze keer was dat anders.
Dat had zeker ook te maken met het feit dat rond dat punt de eerste loopster al langs de kant lag, verzorgd door de EHBO. Geen fijn gezicht en een reminder om toch vooral niets te forceren.
Helaas bleef het niet bij die ene loopster, langs de weg lagen op verschillende punten zeker acht loopsters voor wie het te veel was geworden - er kwamen infusen, warmtedekens en zelfs ambulances aan te pas. Niet fijn en het dempte de sfeer, dat mag duidelijk zijn. Daar konden die toeschouwers die de vrouwen aanmoedigden om toch vooral 'te genieten' niet echt tegenop.
Geheel tegen mijn natuur in, besloot ik net na de 6 kilometer om toch maar even te gaan wandelen en extra te drinken. En daarna nog maar een keer. Dat bleek een verstandige zet, want vanaf 8 kilometer ging het goed. En belangrijker: ik haalde de eindstreep, rechtop en met een tijd waarmee ik gezien de omstandigheden blij mag zijn.
De berichtgeving in de media achteraf ging vooral over de gezelligheid, vermeldde wel de warmte, maar niet de uitgevallen loopsters en de drukte bij de EHBO-ers. 'Laten we toch vooral genieten' lijkt ook daarbij nog steeds het motto. Voor mij was dat deze keer niet weggelegd.
Maar eenmaal thuis, na een lange treinreis, kwam vooral de trots. Trots dat ik hem had uitgelopen, maar vooral trots dat ik zo verstandig was geweest. En hoewel ik moest concluderen dat er qua beleving nog steeds niets kan tippen aan de marathon in Rotterdam, heb ik toch 26 mei 2013 alvast maar in mijn agenda gezet. Voor de 11e Marikenloop.
Afstand: 5km
Tijd: 32:01
Afstand: 10 km
Tijd: 1:07:56
Geen opmerkingen:
Een reactie posten