Twee jaar geleden had ik daar, nog aan het prille begin van mijn hardloop 'carrière', mijn eerste ladiesrun ervaring - ik liep er toen 5 kilometer en weet nog dat ik enigszins teleurgesteld was in mijn eindtijd. Door de drukte op het parcours was het me niet gelukt om sneller te lopen dan tijdens de twee wedstrijden die ik ervoor had gelopen.
Vorig jaar zat ik middenin mijn 10 kilometer manie, dus was de keuze voor de afstand bij de Ladiesrun Rotterdam ook snel gemaakt. Deze keer was ik ook niet bijster snel, het was simpelweg te warm om een goede tijd te lopen, en bovendien had ik ondanks de zonnige omstandigheden - dat gebeurt me nóóit meer! - verzuimd een pet op te zetten. Ik voelde me onderweg slap, warm en moe, en was vooral blij dat ik het achter de rug had.
Dit jaar wilde ik aanvankelijk de Ladiesrun overslaan. Mijn hardloopkalender zat, zoals genoegzaam bekend, al behoorlijk vol, en ik vond het wel best. Mijn hardloopvlees bleek zwak, want nog geen week nadat de inschrijving was gestart, had ik mij met een paar drukken op de knop toch weer opgegeven. Voor de 5 kilometer, dat wel (het leek me wel weer eens leuk, een korte afstand).
Toegegeven, na zeven wedstrijden in de eerste 5 maanden van dit jaar keek ik er ook wel een beetje naar uit om even geen wedstrijden meer te doen. Dus ik zag deze loop vooral als een toetje, een mooie afsluiter van mijn voorseizoen. En omdat een toetje er ook mooi uit mag zien en vooral lekker mag smaken, wilde ik proberen een PR te lopen, zien of ik het inmiddels kon, snel lopen op een korter stuk.
Geoefend had ik niet. Mijn trainingen zijn inmiddels gericht op de halve marathon, en mijn korte duurloopjes gingen in slakkentempo. Maar ik weet in de tussentijd wel dat ik sneller kan dan ik lange tijd heb gedacht - dat hebben mijn laatste wedstrijden wel uitgewezen. Dus: ik zou lekker hard gaan, en zien wat dat mij zou brengen. Om mezelf een stok achter de deur te geven, had ik mij mijn inschrijving aangegeven dat ik in het tweede startvak thuishoorde.
Het weer was goed, geen zon, niet te warm, en de stevige wind was maar op een klein stuk een echte factor. Ik startte inderdaad lekker snel, en bleef lekker snel. Halverwege, bij de drankpost, twijfelde ik nog even of ik moest stoppen voor een aanvulling op mijn vochthuishouding, maar omdat ik ruim onder mijn streeftempo zat, nam ik het bekertje water toch maar aan, en wandelde zelfs even om genoeg naar binnen te krijgen (wel eens geprobeerd om rennend uit een bekertje te drinken?).
Voor mijn gevoel was ik in een vloek en een zucht bij de finish, en wat bleek: dat was ook zo. Ik was ruim drie minuten sneller dan mijn snelste 5 kilometer ooit. En het had me niet echt heel erg veel moeite gekost. Hoe goed mijn tijd was, drong pas tot me door toen ik de uitslagen zag: ik was negende in mijn leeftijdscategorie, en had in het totaalklassement ruim 4400 vrouwen achter mij gelaten (slechts 211 waren er sneller)!
Een uiterst geslaagd toetje was het, ik kan niet anders concluderen. Zo lekker, dat het naar méér smaakte.Stiekem begon ik al met een schuin oog te kijken naar de Meidenloop in Utrecht - zou ik???? Me opnieuw overgeven aan een roze ervaring?
Helaas, ik heb voor die bewuste dag al een afspraak staan. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik me anders had kunnen bedwingen. Roze wolken zijn immers de beste soort wolken.
Afstand: 5 km
Tijd: 35:32
Afstand: 6,5 km
Tijd: 43:42
Afstand: 7 km
Tijd: 45:35
Afstand: 14 km
Tijd: 1:31:31
Afstand: 5 km
Tijd: 26:05
Geen opmerkingen:
Een reactie posten