Maar wat bleek: ik ben helemaal niet zo onaantastbaar als ik had gedacht. Ondanks al mijn gezonde eten en dito verstand als het om blessures gaat, kon het natuurlijk ook niet uitblijven. Statistisch gezien ben je allemaal gewoon een keer aan de beurt. En nu was het dus zover.
Nog maar een week geleden lag ik dus met koorts op bed. De griep, waarvan ik had gedacht dat ie, zoals de laatste jaren steeds het geval was, aan mij voorbij zou gaan, had mij stevig in zijn greep. En dat zal je net zien: aan het eind van mijn malaise stond er een loopevenement op mij te wachten, de CPC loop in Den Haag. Net nu ik nog maar onlangs in een training voor het eerst onder het uur had gelopen op de 10 kilometer, moest ik dus misschien wel verstek laten gaan! En verstek laten gaan bij een loopevenement betekent in mijn boek gewoon dat ik gefaald heb (waarin precies, dat weet ik mezelf ook nog steeds niet duidelijk te maken...).
Natuurlijk wilde ik niet zomaar opgeven, dus ik stelde het besluit om al dan niet te gaan rennen zo ver mogelijk uit. Ik deed verstandig, bleef in bed, at gezond, dronk voldoende en ziekte uit. Dat viel niet mee. Alsof het een test was, duurde deze griep langer dan de voor mij gebruikelijke drie dagen. En pas op de zesde dag kon ik dan ook eindelijk zeggen dat het voorbij was. Er restten mij toen nog slechts vier dagen tot de CPC.
Maar, ik bleef verstandig, googelde even wanneer ik weer mocht gaan lopen na koorts, en volgens dat advies besloot ik dus wél te gaan lopen, maar me vooral in te houden. Ik deed twee dagen vóór de CPC een kort loopje om de ergste roest van me af te schudden en was na afloop: a. Blij dat ik het gedaan had en b. Blij dat het achter de rug was. Maar lopen zou ik!
En lopen deed ik. De weersomstandigheden waren verre van ideaal en een klein stemmetje vroeg mij of dat wel kon, met een bezweet, net hersteld lichaam in ijzige kou verkeren. Die vraag heb ik voor het gemak maar niet beantwoord en zo startte ik dus voor mijn 10 kilometer in een ijskoud Den Haag.
Wat ging het lekker! Ik werd aan alle kanten ingehaald (dat krijg je als je met een businessteam in het tweede startvak mag starten) maar dat deerde me niet. Ik kon lekker mijn eigen tempo lopen en hield het met gemak vol. De kou was geen moment een factor en de wind viel op het parcours gelukkig ook grotendeels weg. En zo kon het dus zijn dat ik - weliswaar niet met een PR - met een voor mij alleszins acceptabele eindtijd over de finish kwam. En ik voelde me na afloop... toch een béétje onaantastbaar.
Afstand: 10 km
Tijd: 59:45
Afstand: 10 km
Tijd: 1:07:04
Afstand: 4,5 km
Tijd: 31:49
Afstand: 10 km
Tijd: 1:04:02
Geen opmerkingen:
Een reactie posten