Omdat de naam van het evenement 'Midwintermarathon' is, had ik sinds mijn inschrijving, maanden geleden, steeds gehoopt op een prachtig wit decor. Die hoop werd nog eens stevig gevoed door de organisatie, die kwistig met foto's van de vorige, winterse editie strooide om dat beeld te versterken.
Tot twee weken geleden was mijn hoop nog alleszins gerechtvaardigd. Ik heb op deze plek verslag gedaan van mijn trainingsrondjes onder winterse omstandigheden. Steeds hield ik de langere-termijn-weerberichten in de gaten, en hoewel er geregeld regen werd voorspeld voor de bewuste dag, kon ik nog tot vorige week volhouden dat in Nederland niets zo veranderlijk is als het weer.
Toen vorig weekend de dooi intrad en de vooruitzichten maar steeds hetzelfde bleven zeggen, moest ik mijn verwachtingen wel bijstellen. Regen zou het worden.
En regen werd het. Niet voor de lopers die binnen waren voordat de 8 kilometerloop van start ging. Zij zijn nog gestart met zon. Had ik nu toch beter kunnen deelnemen aan de 18,5 kilometer?
Hoe het ook zij, ons viel regen ten deel. Vanaf een kwartier voor de start begon het te spetteren. En omdat het niet prettig is van start te gaan als je al nat bent geworden tijdens het wachten in het startvak, doen veel lopers een laagje over hun kleding.
Dat laagje kan bestaan uit een foliedeken, een wegwerp poncho of een tot poncho omgeknutselde plastic zak. Ik heb gelukkig tegenwoordig standaard een poncho bij me (ik heb er thuis een stuk of tien op voorraad liggen), dus ik hoefde me over de nattigheid vooraf geen zorgen te maken. Op het moment dat mijn startvak in beweging kwam en ik de startstreep naderde, kon ik mijn poncho uitdoen en in een afvalbak langs de kant deponeren. Zoals alle anderen met zo'n extra laagje deden. Toch?
Mis. Onderweg haalde ik een aantal lopers in die hun plastic beschermlaagje hadden omgehouden. Zij liepen al ritselend en knisperend met hun zweterige extra velletje de hele afstand uit. Een enkeling had zijn vuilniszak zelfs nog extra stevig verankerd door her en der tape te bevestigen.
Ik kan me niet voorstellen dat het prettig is, want droog blijf je er niet bij. Weliswaar dringt de regen niet door tot je lijf, maar wat datzelfde lijf aan vocht produceert, kan geen kant op. Gevalletje broeikas, dus.
Zelf heb ik in die regen - die overigens meer een soort miezer was en daarmee heerlijk verfrissend en een verademing - misschien wel mijn lekkerste loop ooit gelopen. Ik danste bijna over het parcours en voelde me licht en soepel. Ik genoot van iedere meter.
Na afloop constateerde ik, niet geheel verrassend, dat ik over de laatste vijf kilometer een PR had gelopen. Dat gevoel krijg je natuurlijk nooit in een plastic hoesje!
Afstand: 5 km
Tijd: 32:17
Afstand: 8 km
Tijd: 49:20
Geen opmerkingen:
Een reactie posten