Laat ik beginnen met de mededeling dat ik het met hardlopen niet helemaal doe zoals de boekjes het voorschrijven. Nu heeft iedereen zijn eigen aanpak, en dat is maar goed ook, maar in mijn geval is er een voor lopers belangrijk onderdeel dat ik steevast heb gemeden in mijn trainingen: intervallen (of verwante trainingsvormen, zoals steigerungen of fartlek).
Voor degenen die niet weten wat het is: bij intervallen ga je tijdens een training een aantal keer over een paar honderd meter flink versnellen om daarna een paar minuten rustig te lopen. Hiermee zou je je snelheid en je conditie verbeteren.
Nu is een snellere eindtijd eigenlijk nooit mijn primaire doel, ik wil gewoon een afstand lekker uitlopen. En als ik daarbij een PR neerzet, ben ik blij, maar ik kan ook prima zonder. En mijn conditie is ook zonder al die extra's in de tussentijd flink verbeterd.
Die intervaltraining heb ik dan ook nooit echt gemist. En dat is maar goed ook, want zonder het ooit ervaren te hebben, ik heb/had er bij voorbaat al een hekel aan. Ik wil helemaal niet versnellen en daarna weer langzamer, laat staan een paar keer achter elkaar. Laat mij lekker in een gestaag tempo door hobbelen en ik ben tevreden.
Maar, zoals dat gaat, soms sta je ineens open voor nieuwe dingen. Mijn nieuwste 10 kilometer schema, dat ik overigens grotendeels naar eigen inzicht invulling geef, kent sinds vorige week twee intervaltrainingen per week. Over slechts vijf kilometer, dus de verleiding was ineens groot om toch maar eens een poging te wagen.
Was ik geestelijk dus eindelijk zo ver om dit voor mij onbekende en tot nu toe onaantrekkelijke trainingselement toe te voegen, gooiden andere omstandigheden ineens roet in het eten. De belangrijkste spelbreker was het weer en het effect daarvan op mijn lichaam - de kou maakte dat ik een training oversloeg, maar dat ik wel een lange duurloop inlaste op het moment dat ik eigenlijk vijf kilometer (interval) moest lopen.
Datzelfde weer, of eigenlijk juist de complete omslag daarvan, belette vervolgens mijn nieuwe poging. Had ik een week eerder nog bij ijzige kou (gevoelstemperatuur - 13 °C en een snijdende wind) heerlijk en zonder problemen 9 kilometer gelopen, nu heeft de hoeveelheid vocht die op dit moment in de lucht zit, zich op mijn longen (altijd een aandachtspunt) gewroken. Kortademigheid en benauwdheid is het gevolg. Toch was ik gisteren vast van plan om mij niet te laten kennen en die versnellingen in mijn rondje te stoppen.
Tot het moment dat ik op pad ging en direct harde wind tegen kreeg, waardoor ik mijn longen al snel voelde branden. Niet het goede moment voor een intensieve training, zo leek me. Het werd dus een kort rondje in eentonig 'opbouwtempo'.
En dus weet ik nog steeds niet hoe het is, intervallen. Het maakt me wel steeds nieuwsgieriger. Wordt dus zeker vervolgd. Waarschijnlijk echter pas als de zon weer gaat schijnen!
Afstand: 6,3 km
Tijd: 42:06
Afstand: 9 km
Tijd: 56:31
Afstand: 5,3 km
Tijd: 38:00
Afstand: 10 km
Tijd: 1:05:07
Afstand: 5 km
Tijd: 32:37
Geen opmerkingen:
Een reactie posten