maandag 14 januari 2013

Capitulatie

Tja, soms kun je het nog zo mooi bedenken, en lijkt alles op zijn plek te vallen, maar dan word je toch nog ingehaald door de werkelijkheid...

Het klinkt dramatischer dan het is, maar jammer is het wel: ik heb 'moeten' besluiten om mij in Apeldoorn over drie weken te richten op de 8 kilometer in plaats van de 18,5 die een tijd naar mij gelonkt heeft. Het leek zo goed te gaan, en dat ging het eigenlijk ook. Die 16 kilometer van ruim een week geleden was hoopgevend, zonder meer. En ik zat dan ook nog steeds op het schema voor een 18 kilometer op de bewuste dag in Apeldoorn. Tot afgelopen maandag zag ik het ook helemaal voor me - heerlijk genieten van een lange loop in de bossen, natuurlijk het liefst met een mooi winterzonnetje en een sneeuwdecor.

Maar afgelopen maandag bracht ik weer eens een bezoekje aan mijn acupuncturist en die hielp mij uit de droom. Ik had de afspraak gemaakt met het idee om mijn knie en mijn heupen weer eens even te laten prikken, op te rekken en daarmee te ontspannen. Maar eigenlijk had ik daar op dat moment geen last meer van. Ik had de afspraak laten staan omdat ik voelde dat de energie in mijn lijf niet lekker doorstroomde - er zat een blokkade ter hoogte van mijn middenrif.

Pluimpje voor mij, ik had het goed gevoeld. Dus kreeg ik wat naaldjes her en der, en erbij liggend als een speldenkussen voelde ik mij gaandeweg ontspannen. En passant vertelde ik nog even van mijn hardloopplannen voor de komende weken. En benadrukte daarbij toch vooral hoe goed dat lopen nu ging, ook op de langere afstanden. Was ik toen al bang voor wat komen ging? Ik vermoed van wel. En ja hoor, daar was het: het advies om me de komende tijd even te richten op kortere afstanden, omdat ik mijn energie nu even wat meer voor andere dingen nodig heb. En wat was er mis met 8 kilometer lopen op een lekker ontspannen manier en daar van te genieten?

Stiekem had ik dat zelf natuurlijk ook al lang bedacht. En uiteraard hadden meerdere mensen uit mijn naaste omgeving me datzelfde in overweging gegeven. Maar pas nu het kwam van een relatief buitenstaander, die heel goed weet hoe mijn energiehuishouding er uit ziet, capituleerde ik. De volgende dag heb ik direct mijn halve marathon schema verlaten en ben ik gestart met een nieuw, 10 kilometer schema.

De verwerking gaat uitstekend, mocht je dat willen weten. Er is geen sprake geweest van een ontkenningsfase, ik ben direct doorgestoten naar acceptatie. En op dit moment durf ik zelfs al voorzichtig blij te zijn met het vooruitzicht dat ik maar zo'n korte afstand hoef te lopen. Maar het is nog broos, want tja, die bossen...


Afstand: 5 km 
Tijd: 31:32

Afstand: 8 km
Tijd: 59:34

Afstand: 8 km
Tijd: 56:19

Geen opmerkingen:

Een reactie posten