De Olympische Droom

Je moet wel een enorme sporthater zijn als je dezer dagen niet een klein beetje wordt aangestoken door het sportvirus. In elk geval heeft het op mij wel zijn uitwerking. In eerste instantie geniet ik er passief van (vele uren breng ik door voor de tv), maar het maakt nóg iets los: ik wil óók!
Helaas, voor de echte Olympische droom ben ik natuurlijk te laat begonnen, los van het feit dat ik nooit het nodige talent bij mezelf heb bespeurd om op hoog niveau te sporten.
Sterker nog, vroeger hebben mijn ouders mij letterlijk moeten dwingen om een sport te beoefenen. Ik had er een hekel aan. Ja, ik heb een paar jaar met plezier gezwommen, met redelijk succes, maar toen de sfeer binnen de club te wensen overliet, was het met mijn sportieve aspiraties ook meteen gedaan. Daarna was het  hapsnap met mij en de sport. Tijdens mijn studie heb ik van alles geprobeerd, van tennis tot karate - niets beklijfde.
Jaren later heb ik nog tot twee keer toe geprobeerd om een warm gevoel te krijgen van hardlopen, maar mijn pogingen strandden na een of twee keer. Fitness, dat hield ik het langste vol. Nadat ik kinderen had gekregen, kon ook dat mij echter niet langer bekoren.
Een jaar of vijf geleden bekroop mij dan toch de wens om buiten actief te zijn, en ik koos opnieuw voor tennis. En ruim twee jaar later hernieuwde ik dan eindelijk voorzichtig de kennismaking met het hardlopen. Aanvankelijk zonder enige aspiratie, méér dan 'lekker bezig' willen zijn was het niet. Na een tijdje werd ik echter al wat enthousiaster en dat werd nog sterker nadat ik eenmaal de smaak van de loopevenementen had geproefd. Mijn oorspronkelijke ambitie om de vijf kilometer uit te lopen en het daar bij te houden werd al snel bijgesteld naar de tien kilometer. En, zoals al eerder aangekondigd, is die laatste ambitie inmiddels ook al weer vervangen door de wens om vijftien kilometers uit te lopen, met als langere termijn doel de twintig van Parijs. Ik heb zelfs voor het eerst een heus schema opgesteld dat mij naar de vijftien kilometer moet leiden.
Daar moest ik allemaal aan denken, toen ik Olympisch windsurfkampioen Dorian van Rijsselberghe zijn geheim hoorde prijsgeven: "Ga je droom achterna!".  Deze week was de vakantietijd qua hardlopen voorbij.
En zo kwam het dat ik, op de ochtend nadat Epke zijn indrukwekkende gouden vlucht had gemaakt, een begin maakte met mijn schema op weg naar succes. Laat dat dan maar míjn Olympische droom zijn.


Afstand: 6 km  (week 29)
Tijd: 37:30

Afstand: 10,2 km
Tijd: 1:03:55

Afstand: 4 km (week 31)
Tijd: 24:42

Afstand: 7 km (week 32)
Tijd: 45:42

Afstand: 7,4 km
Tijd: 50:10