Kwart Marathon Rotterdam - 10 april 2016

Precies een week na de halve marathon van Berlijn stond ik alweer aan de start van de volgende wedstrijd: de kwart marathon van Rotterdam.
Rotterdam is een vast gegeven voor mij sinds ik ben gaan hardlopen en een halve marathon kon mij dan ook niet tegenhouden toen de inschrijving werd geopend. Dat ik er inderdaad vroeg bij was, bewees mijn startnummer: ik had nummer 360 toebedeeld gekregen.

Hoewel ik me de voorafgaande week niet bijster goed had gevoeld vanwege het feit dat Berlijn niet echt goed was verlopen, werd mijn zin in deze kwart marathon daar helemaal niet door beïnvloed. Rotterdam is zo'n bekend terrein, en altijd zó gezellig, dat Berlijn er in die zin helemaal niet toe deed.

Wonder boven wonder sliep ik die nacht ervoor uitstekend. Meestal lukt dat niet voor een wedstrijd, niet vanwege wedstrijdzenuwen (die heb ik eigenlijk nooit), maar omdat ik altijd bang ben dat ik te laat kom, dingen vergeet mee te nemen, niet op tijd kan plassen...
Uitgerust stond ik zondagochtend dus naast mijn bed. Het weer was perfect, dus dat verhoogde de feestvreugde, en zelfs de file voor de P+R bracht me niet van mijn stuk.

Ik mocht starten in het eerste startvak, daar was ik blij mee. Dat betekende dat ik redelijk tempo zou kunnen maken. Redelijk, want het parcours kent aardig wat smalle stukken waarin het aardig kan opstropen. Op deze dag had ik mijn 10 kilometer 'voluit' gepland, dus ik hoefde niet op mijn hartslag te letten, ik mocht gewoon gáán.
Dat deed ik dan maar. Het eerste gedeelte ging ik gewoon mee met het tempo van de meute en dat voelde lekker. Maar al snel merkte ik dat ik sneller wilde, en sneller kon. Dus dat deed ik. Ik haalde steeds meer mensen in en het bleef maar lekker gaan.

Echt alles klopte, mijn techniek was goed, mijn pasfrequentie idem dito. Ik liep ontspannen, en mijn benen leken vanzelf te gaan. Het weer was bijna perfect: geen wind en 12 graden (was nét een tikkie te warm, maar dat mocht de pret geenszins drukken).
Na 6 kilometer stond de drankpost en daar nam ik heel verstandig een beker water aan, die ik deels over mijn nek goot, en deels opdronk. Daarbij wandelde ik een stukje, omdat het mij echt niet lukt om uit een bekertje te drinken tijdens het hardlopen.

En verder ging het. Ik pakte het tempo weer net zo gemakkelijk op. Voordat ik het wist, was ik bij de Kubuswoningen en kon ik de Coolsingel al ruiken. Heel even leek het erop dat ik de 10 kilometer onder de 55 minuten zou lopen, maar daarvoor duurden die meters toch nét iets te lang. Maar: wel een PR neergezet en mijn tijd met 8 seconden verbeterd.
Toen de bocht om en wat duurt het dan toch altijd weer lang voor je onder die finishboog door bent. Kort voor ik daar was, werd ik geheel onverwacht aangesproken door een medeloper, die mij zei dat ik goed bezig was. Dat vond ik zelf ook en ik bedankte hem (later kwam ik erachter dat wij elkaar 'kennen' via social media, hoe grappig is dat toch altijd - ik had hem dus niet herkend (oeps!) en hij mij wel).

Uiteindelijk kwam ik over de streep in 59:22. Ook een PR op de kwart marathon dus! Blij nam ik mijn medaille in ontvangst en blij stond ik even later langs de kant om bekenden aan te moedigen die 4 keer zo ver aan het lopen waren als ik zojuist had gedaan. Raar om te bedenken dat ik 6 weken later ook aan dat enorme eind bezig ben. En ontzettend spannend!

Had mijn vertrouwen richting de marathon na Berlijn een deuk opgelopen, dat vertrouwen was nu wel weer terug. Zie je wel, ik kan het!
Nog 40 dagen, dan weten we of die aanname klopt...

Het laatste stukje - nog steeds blij