Ik ga het nu niet hebben over mijn PR op de 10 kilometer dat ik eind oktober liep bij de Van Oers Marathon in Etten-Leur (voor het eerst liep ik onder de voor mij magische grens van 57 minuten).
Evenmin ga ik in op mijn ervaring met het lopen op fivefingers, waarmee ik nu twee weken aan het oefenen ben.
Vandaag was het namelijk weer de dag van de Zevenheuvelenloop.
In 2012 (wat lijkt dat alweer lang geleden!) liep ik daar mijn eerste officiële 15 kilometer.
Omdat ik zo genoten had van het parcours, wilde ik vorig jaar graag in de herhaling. Dat deed ik dan ook, samen met manlief. Opnieuw was het genieten geblazen.
Dit jaar sloegen wij Nijmegen over. Wij hadden beiden niet zoveel zin om weer helemaal naar de andere kant van het land af te reizen. Bovendien gaf het ook rust in mijn best drukke schema; die 13 wedstrijden van vorig jaar waren achteraf gezien eigenlijk te veel van het goede geweest. De teller stond voor dit jaar al op 10, en daar komt de Bruggenloop in december als nummer 11 nog bij. Genoeg is genoeg.
In plaats van die fameuze route van Nijmegen naar Groesbeek en terug, deed ik vanmorgen dus maar mijn eigen 15 kilometer rondje - door de polder.
Omdat je onderweg toch ergens aan moet denken, telde ik heel toepasselijk de heuveltjes die ik vandaag in mijn eigen parcours moest overwinnen. Toeval of niet, ik kwam op zeven.
Natuurlijk niet van het kaliber Zevenheuvelenweg - zulke hoogteverschillen vind je nu eenmaal niet op de Zuid-Hollandse Eilanden. Nee, de glooiingen van vandaag bestonden uit vriendelijke dijkjes en een paar viaducten. En omdat ik uit ervaring weet dat er in Nijmegen 'maar vier' heuvels te overwinnen zijn, vond ik die zeven van mij ook nog best stoer.
Hoewel de laatste kilometers zwaar waren, had ik aan het eind van mijn ronde nog genoeg over om er nog een ruime kilometer aan vast te plakken. Ik zette mijn horloge stil op 16,1 kilometer, 10 Engelse mijl dus. En laat dat nu net de afstand zijn die volgende week gelopen kan worden bij een loopevenement dat door mijn plaatselijke atletiekvereniging georganiseerd wordt! Onnodig te zeggen dat ik dat allang wist. Sterker nog, ik had mij al min of meer voorgenomen dat ik zou gaan deelnemen als mijn rondje van vandaag een beetje behoorlijk zou gaan.
Toen ik thuiskwam heb ik mij dus ingeschreven voor wedstrijd nummer 12. Ik kan het blijkbaar toch niet laten. Waar die zeven dijkjes allemaal niet goed voor zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten