De afgelopen week had ik echter niet voldoende overwicht en protesteerden mijn longen zo hard dat ik wel naar ze móest luisteren. Geen enkele kilometer heb ik gemaakt in die zeven dagen.
Het maakte dat ik soms het idee heb dat mijn project om tot een 10 kilometer loop te komen een behoorlijke vertraging oploopt, vergelijkbaar met het vorstverlet in de bouw. Daarbij heb ik af en toe de vrees dat ik weer helemaal overnieuw moet beginnen, bij hele korte afstanden en dat ik vooral zal blijven hangen rond de 5 kilometer rondjes.
Vanmiddag zat ik mezelf behoorlijk zielig te vinden omdat ik nog steeds niet had gelopen; omdat het ineens óók nog begon te sneeuwen zag ik mijn training weer in het honderd lopen (ik heb het niet zo op lopen op een gladde ondergrond). De schop onder mijn kont kwam deze keer niet van mezelf, maar van mijn wederhelft. Hij raadde me aan om het gewoon te proberen, een rustig tempo aan te houden en een kort rondje te lopen. Omdat ik geen enkel tegenargument voorhanden had, toog ik door de sneeuw, daarbij wel de aangevroren trottoirs mijdend.
Wat bleek? Naast het feit dat ik genoot van het lopen terwijl de vlokken op me neerdaalden, is het fundament ondanks alle hindernissen die deze winter met zich meebrengt nog steeds overeind gebleven.
Afstand: 4,5 km
Tijd: 27:23
Geen opmerkingen:
Een reactie posten